ترس

می‌دانستم باید بسیار آرام باشم. چند دم و بازدم عمیق را انجام دادم و گفتم: «نه، برای رفتن به دانانگ منتظر هواپیمام. قراره در مورد سیلاب تحقیق کنم و ببینم چه کمکی می‌تونم بکنم.» با او احساس همدلی بسیاری داشتم؛ از صدایم مشخص بود. همان‌طور که مشغول صحبت بودیم، توانستم با او در این مورد صحبت کنم که به عقیده من، جنگ نه فقط برای ویتنامی‌ها، بلکه برای امریکایی‌ها نیز تلفات زیادی به بار آورده است. سرباز هم آرام گرفت و ما توانستیم با هم صحبت کنیم. چون با وضوح و آرامش کافی صحبت کردم، خطر از کنار گوشم گذشت. اگر ازروی ترس عکس‌العمل نشان داده بودم، ممکن بود آن افسر هم ازروی ترس به من شلیک کند؛ بنابراین گمان نکنید خطرها فقط ناشی از محیط پیرامون ما هستند. آنها از درون ما سرچشمه می‌گیرند. اگر آگاه نباشیم و به طور عمیق به ترس‌های خود نگاه نکنیم، ممکن است خطرات و حوادث را به‌طرف خود جلب کنیم. همه ما ترس را تجربه می‌کنیم، ولی اگر بتوانیم به شکل عمیق به درون ترسمان بنگریم، می‌توانیم از چنگال آن رها شویم و شادی را لمس کنیم. ترس باعث می‌شود روی گذشته تمرکز کنیم یا در مورد آینده نگران باشیم. اگر بتوانیم ترس خود را بپذیریم، می‌توانیم درک کنیم که در حال حاضر خوب هستیم.