محل سگ بگذارید لطفا

دلم می‌خواهد باور کنم که بشریت از مردمی خوش‌نیت تشکیل شده است. حس می‌کنیم سیارهٔ زمین دارد زیر بار مصرف‌گرایی صنعتی و فرهنگ صنعت‌زدگی جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کند و شاید کارهای کوچکی در این زمینه از دستمان برآید؛ بنابراین اگر خیلی زحمت بکشیم از خرید چیزهای ارگانیک تجملی‌ای که دم دستمان قرار دارند مضایقه نمی‌کنیم؛ اگر یادمان بماند بطری‌های خوش‌رنگ‌ولعابِ چندبارمصرفمان را با خود به باشگاه ورزشی‌مان می‌بریم و امیدواریم با انجام این کارها بتوانیم در رابطه با مشکلی که دارد به‌سرعت به مرحلهٔ هشدار می‌رسد کاری انجام دهیم؛ اما در روزگاری که مردم هر روز بیشتر به مسئلهٔ پایایی اهمیت می‌دهند، سیارهٔ زمین از ابتدای خلقت چنین شرایط اسف‌باری نداشته است. چطور ممکن است؟ به‌نظر من دلیلِ اینکه ما باوجود تمایلی که به مراقبت از محیط‌زیست داریم کار چندانی در این رابطه انجام نمی‌دهیم، ریشه در سه عامل زیر دارد:

۱. داشتن این اعتقاد فلج‌کننده که آیین‌نامه‌ها و قوانین دولتی کارایی‌شان بیشتر از تلاش فردی است؛

۲. نبودِ دستورالعمل‌های روشن و معتبر درخصوص راه‌حل‌های فردی قدرتمند؛

۳. این دیدگاه نادرست که زندگی پایا هزینه‌بر، سخت و ازلحاظ اجتماعی یک‌جورهایی عجیب‌وغریب است و به یک کمال‌گرایی مطلق و بی‌چون‌وچرا نیاز دارد.

این عقاید محدودکننده باعث ایجاد تکیه‌کلام خطرناک و ناامیدانهٔ «ولش کن» می‌شوند و آن را مدام به همه‌جا بسط می‌دهند، درنتیجه به‌جای اینکه کاری را که از دستمان برمی‌آید انجام دهیم، عقب می‌نشینیم و ویران‌شدن جهان را تماشا می‌کنیم. امیدمان این است که آدم مهم و اثرگذار دیگری پیدا شود، همه‌چیز را درست کند و وضع را به حالت نرمال برگرداند.

موضوع:مجموعه محیط زیست

نویسنده:اشلی پایپر

مترجم:عاطفه هاشمی

ناشر:کوله پشتی

تعداد صفحه:384