برید کنار سوسیالیسم داره می‌آد

بلا نمانده بود که سر قدریِ[1] ما به خاطر دو فرزندش نیامده باشد. به‌‏راحتی می‌‏شود حدس زد یک مردِ زن‌‏مردۀ کم‌‏درآمد که سرپرستی دو دختربچه را برعهده دارد با چه بدبختی‏‌ها و گرفتاری‌‏هایی سروکله می‏‌زند. زنی که قدری نیمی از درآمدش را بابت نگهداری فرزندانش به او می‏‌داد، آنها را توی کوچه و دم در خانۀ همسایه‌‏ها ول می‏‌کرد به امان خدا.

زنک را بیرون کرد و به جای او پیرزنی را به خانۀ فکسنی‌‏اش که فقط یک خواب داشت آورد. این یکی که از مادربزرگش هم پیرتر بود، بعدِ یکی‌دو ماه لمباندن و پروار شدن، گفت: «اگه با من ازدواج نکنی، بچه‌‏هات‌و نگه نمی‌‏دارم.»

این شد که بچه‏‌ها را برداشت و برد روستاشان و گذاشت پیش یکی از اقوام. وقتی دید این یکی هم با پولی که برای مراقبت از بچه‏‌ها می‌‏فرستد برای خودش اسب و گاو و ماشین خریده، دیگر زله شد. این وسط مردی که زنش خیلی بچه دوست داشت و بچه‏‌دار نمی‏شد، از قدری خواست سرپرستی بچه‏‌ها را به آنها بدهد. یک ماه نگذشته بود که گفت: «سر جدت بیا بچه‌‏هات‌و ببر! خونه زندگیم به باد رفت!» اهل محل برایش حرف درآورده‏ بودند که بچه‏‌هایی را که از معشوقۀ مخفی‌‏اش دارد، آورده نشان زنش بدهد!

مدتی بعد، دوست خیری پیدا شد و بچه‌‏ها را برد به شهری که خودش در آن زندگی می‌‏کرد. این بار هم خبرنگارها، این جاسوس‌‏های آماتور که هرروز هم تعدادشان بیشتر می‏شد و هر وقت دختری در هر جای ترکیه ناپدید می‏شد گزارشش را می‏‌دادند، در روزنامه‌‏هایشان نوشتند: «دختران قدری توسط بچه‌‏دزدی ربوده شده‏‌اند.»

موضوع:ادبیات

نویسنده:عزیز نسین

مترجم:سهیلا مشفق

ناشر:نگاه

تعداد صفحه:240